یادآوری در زمان مناسب
صبح دوشنبه بود و صف در داروخانه هر لحظه بیشتر و بیشتر می شد. وقتی سرانجام نوبت من رسید ، اطمینان داشتم که سریع به من سرویس می دهند. من فقط می خواستم داروی دیگری را برای یک بیماری مزمن انتخاب کنم. تمام اطلاعات من قبلاً در رایانه داروخانه ذخیره شده بود.
من متوجه شدم که فروشنده ای که به من خدمت می کرد در فروشگاه تازه وارد است. وقتی نام و آدرس خود را به او دادم ، او با ادب به من لبخند زد. بعد از وارد کردن اطلاعات به کامپیوتر ، او دوباره از من نام خانوادگی من را خواست. با حوصله تکرار کردم ، این بار آهسته تر. خوب ، فکر کردم ، او جدید است و خیلی با روند کار آشنایی ندارد. بار سوم که او نام خانوادگی من را پرسید ، من احساس بی صبری فزاینده ای کردم. آیا او چیزی را اشتباه درک کرده است یا فقط نمی تواند به درستی تمرکز کند؟ گویا این کافی نبود ، او همچنین ظاهراً در بدست آوردن اطلاعات مورد نیاز مشکل داشت. سرانجام او از همکار برتر خود کمک خواست. من از حوصله مافوق او که قبلاً خودشان خیلی مشغول بودند شگفت زده شدم. پشت سر من برخی اظهارات نارضایتی را شنیدم که در آن زمان صف به ورودی طولانی شده بود. بعد متوجه چیزی شدم. فروشنده جدید سمعک داشت. این خیلی چیزها را توضیح داد. او نمی توانست خوب بشنود ، هیجان زده بود و مجبور شد تحت فشار زیادی کار کند. من می توانستم احساس او را احساس کنم - غرق و ناامن.
وقتی بالاخره با وسایلم مغازه را ترک کردم، احساس شکرگزاری به من دست داد، البته شکرگزاری از خدایی که به موقع به من یادآوری کرد: «عجله نکن عصبانی شو. زیرا که خشم در دل احمق قرار دارد.» (اکل 7,9). مانند اکثر مسیحیان، یکی از دعاهای روزانه من این است که روح القدس مرا راهنمایی کند. من می خواهم همنوعان و چیزهایم را همانطور که خدا می بیند ببینم. من معمولاً ناظر خوبی نیستم. شکی در ذهن من نیست که خداوند آن روز صبح چشمانم را باز کرد تا این جزئیات کوچک را به عنوان سمعک ببینم.
نماز
"از تو متشکرم، پدر عزیز، برای هدیه شگفت انگیز روح القدس که ما را تسلی و راهنمایی می کند. فقط با کمک او می توانیم نمک زمین باشیم.»
توسط هیلاری ژاکوبز
